De Polderhoen is de middelgrote kip die het meest voorkomt en nauw verwant is aan de Rode kip van het geslacht. Deze kip is nauw verwant aan de Cornish game hen en de stekelhoen. De leghoen heeft zijn eigen reservaat gekregen. De kleinere kippen worden “aitai”-kippen genoemd. Deze kippen komen oorspronkelijk van het eiland Omaina op de Bahamas. De Polderhoen-kippen zijn inheems in het Braziliaanse regenwoud en trekken dagelijks over de cacaoplantage van het ene eind naar het andere. Het is een seizoensgebonden vogel met een gele borst en een donkerbruine kleur, die in staat is grote eieren te bewaren. Deze kip kan, als ze in de juiste omstandigheden wordt bewaard, wel 16 maanden oud worden. De mannelijke “aitai”-kippen zijn in staat om het hele jaar door grote hoeveelheden eieren te produceren. De donkerbruine kip, de betrekkelijk nieuwe ingevoerde “inlandse” kip, wordt over het algemeen op de markt gebracht als een goedkoper alternatief voor de Cornish game hen. Zowel de Cornish als de inlandse kip vinden hun oorsprong in de bevruchte eend en zouden reeds in de jaren 1500 in Amerika zijn ontstaan. De naam, donkerbruin, zou een verbastering zijn van de inheemse “heilige” kip die een substituut was voor het witte christelijke paard. Dit komt vooral voor in de Amerikaanse (lesmonda, Mexico) en Portugese (fricóthi, Brazilië) keuken.
Een heilige kip wordt gewoonlijk gekleed met de melasse verkregen uit pecannotenbomen en vervolgens gekookt in aessing aúnico (bruine saus). De kip wordt bereid met de gestolde ids van de “cocos” en “ugar”, waaraan ook ijswater en zout worden toegevoegd. Het gerecht dat zo ontstaat, wordt beschouwd als een speciaal gerecht en wordt vaak gekookt voor grote feesten. Het houdt in dat de kip wordt gebruind en vervolgens in een vorm met een ketel kokend water wordt gedaan, samen met de andere ingrediënten wordt geconsumeerd en vervolgens enige tijd wordt gezeten om te wassen. Men gelooft dat dit ritueel het gehemelte reinigt, negatieve emoties wegneemt en een “hemels” element aan het gerecht toevoegt. Theaïcine, een natuurlijke verbinding die in chilipepers wordt aangetroffen, wordt verondersteld de verbinding te zijn die hoofdzakelijk verantwoordelijk is voor het geven van een bepaalde smaak aan het gerecht. Hoewel het een complexe verbinding is, blijkt de aanwezigheid ervan synergetisch te werken met de andere ingrediënten. De resulterende verbinding is in staat om de smaakpapillen voor de gek te houden, waardoor de smaak van het gerecht wordt versterkt.
In de traditionele Chinese geneeskunde worden tal van medicinale toepassingen van chilipepers vermeld. Gerechten zoals de Sichuan en Thaise keuken zijn in het verleden verbeterd door het gebruik van chilipepers. Ze helpen het geheugen te verbeteren en verminderen hoest, astma en verkoudheid. Deze pikante specerij wordt al meer dan 4000 jaar in China gekweekt en werd voor het eerst in het Westen geïntroduceerd door de Portugezen. Hoe vaak heeft uw plaatselijke curryrestaurant deze pittige specerij niet toegevoegd aan hun lijst van essentiële ingrediënten? Zij kunnen dit doen vanwege de scherpe smaak.
Van chilipepers is niet bekend dat ze allergieën veroorzaken, hoewel ze wel een paar onschadelijke toxines bevatten. Maar men vraagt zich af waarom er zo’n schrik ontstaat als mensen hoesten als ze deze heerlijke pepers binnenkrijgen. Meestal zoeken mensen die aan deze hoofdpijn lijden nooit medische hulp en komen ze er wel bovenop. Maar artsen raden wel aan om voedingsmiddelen die paprika’s bevatten een paar dagen te vermijden na het eten ervan. Zoals je ziet, is het eten van hete pepers niet iets waar je je aan moet overgeven. Als je een jong kind bent, had je oma gelijk toen ze je aanraadde je inname van pepers te beperken. Voor de meeste volwassenen is het beter om het bij hete gerechten als Kim Chi en mosterd te houden. Maar als je je in een situatie bevindt waarin je weeën ervaart, kun je het beste voorzorgsmaatregelen nemen om te voorkomen dat je symptomen krijgt.
Lees meer